Serotonin

Düşün bir kahramanlık türküsüsün şimdi Bir tren garı önünde gökyüzüne bırakılmış Siyah bir balonsun, bir ağaç gövdesinde Geçmişini okşuyordun ve umulmuş değildi sırtındaki terin Dudağının kenarından kan biçiminde akacağı Haykır hadi nefesin kaldıysa saban olmaktan Otuz yedi ekrana tanrı sığmaz onu haykır Niçin bütün rüyaların panolardaydı Ve günaydın demedin hiçbir heykele Ancak şimdi duyumsarken göndere çekilişini Damarlarınla örülmüş bir sınırda Bıçak sanarken kendini, etini tabakta gördüğünde Haykır; “Bizi yaşatmadılar!” Kaldıysa nefesin, bu mavi karanlıktan.

İllüstrasyon: Fırat Demir